Cmentarz prawosławny w Babicach (nowy)

Cmentarz prawosławny w Babicach
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Babice
Typ cmentarza	wyznaniowy
Wyznanie	prawosławne
Stan cmentarza	czynny
Powierzchnia cmentarza	0,54 ha
Liczba kwater cmentarnych	brak podziału
Data otwarcia	1912
Zarządca	Parafia Świętej Trójcy w Tarnogrodzie
	Położenie na mapie Polski Cmentarz prawosławny w Babicach
	Położenie na mapie województwa lubelskiego Cmentarz prawosławny w Babicach
	Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego Cmentarz prawosławny w Babicach
	Położenie na mapie gminy Obsza Cmentarz prawosławny w Babicach
	50°21′20″N 22°55′18″E/50,355556 22,921667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cmentarz prawosławny w Babicach – nekropolia w Babicach, należąca początkowo do miejscowej parafii unickiej, następnie prawosławnej.

Historia i opis

Cmentarz został założony w 1912 w celu zaakcentowania obecności prawosławnych we wsi. W miejscowości istniała już starsza nekropolia, która mimo otwarcia nowej pozostawała czynna^[1]. Po I wojnie światowej nie używano już starego cmentarza, pochówki odbywają się od tej pory jedynie na nowym, który po zamknięciu cerkwi w Babicach (zamienionej na kościół) pozostaje w administracji parafii Trójcy Świętej w Tarnogrodzie^[1].

Nekropolia zajmuje teren prostokąta o powierzchni 0,54 ha. Od północy przylega do niego otoczone wałem ziemnym pole o powierzchni 0,66 ha, które być może w momencie otwierania cmentarza miało również być przeznaczone do celów grzebalnych. Południowa część cmentarza porośnięta jest lipami, dębami, osiką, leszczynami, robiniami, jarzębinami, drzewami owocowymi, krzewami bzu lilaka. W części północnej, na której odbywają się nowe pochówki, rośnie trawa^[1].

Na cmentarzu zachowało się sześć pomników nagrobnych sprzed 1945 oraz obelisk fundacyjny z r. 1912, na którym znajduje się cerkiewnosłowiańska inskrypcja „Cmentarz otwarty staraniem proboszcza i parafian w 1912 r.”. Dwa z zachowanych pomników z I połowy XX w. to groby symboliczne. Pierwszy, z 1921, ma upamiętnić Jewdokię i Iwana Krawców, którzy w 1915 udali się na bieżeństwo i zmarli w guberni orenburskiej; drugi, rodziny Koźlików, wzniesiono dla upamiętnienia zmarłych w Rosji Kondratija, Jefimija i Kiriły oraz zmarłej w Ameryce Paraskiewy (1934)^[1]. Pozostałe starsze groby mają postać obelisków i kolumn na postumentach w kształcie prostopadłościanu, krzyży prawosławnych na postumentach z nadstawami lub na postumentach dekorowanych gzymsami uskokowymi, akroterionami i tympanonami. Na grobach sprzed 1945 znajdują się inskrypcje cerkiewnosłowiańskie, zaś na nowych pomnikach – polskie^[1].